MANERA.AZ mərhum şair Kəramət Şükürovun (Kəramət) şeirlərini təqdim edir.

Həsrətin həsrətin çəkirəm hərdən

Hələ korun-korun yanır bu ocaq,
Divarlar, sərhədlər sıralayıblar.
Səni pıçıltıyla seviblər, ancaq
Adını xəlvətcə qaralayıblar.

Yerini dəyişib gündüzlə gecə,
Bəxtin də kimləsə dəyişik düşər.
Ağla hərf-hərf, gül heca-heca,
Səni sevsə sevsə... ayrılıq sevər.

Bülbültək ötürəm həsrət dilində
Gözümdən çəkilməz əcəl yuxusu.
Əlimdə çiçək var, əyin-başımda
Siqaret tüstüsü, şərab qoxusu.

Hansı planetdən düşmüsən bura,
Deyəsən, tərsinə fırlanır Yer də.
Elə öyrəşmişəm ayrılıqlara
Həsrətin həsrətin çəkirəm hərdən.

Sınaq meydanıdı ürəyim, sinəm
Löyün-löyün xiffət, növ-növ ayrılıq
Necə yaşayar ki, sən mənə denən
Qanadlar səmasız, dəryasız balıq.

İntihar eləyər su pəriləri
Çırpar özlərini qayalıqlara
Bir misra kirimir səhərdən bəri
"Məni də öyrətdin ayrılıqlara".

Adam olmayan adam

Əgər vaxtım olsa.., səhərə çıxsam,
evimdən qurtulub şəhərə çıxsam,
Mən səni arasam, görsəm ki, yoxsan
Sonranın sonrası sonra da olmur.

Olmur, canım-gözüm, olmur ki olmur,
əriyir bu ömür sabaha qalmır,
günahda yuyulur, savaba qalmır,
ithürən tərəfə yüyürür axşam.

Zormu istəyirsən... zor mənlik deyil,
Beşik mənlik deyil, gor mənlik deyil,
kimdən istəyirsən, sor, mənlik deyil,
Adam, adam deyil, adam... bu adam.

Qar çiçəkləri

Çiçəyə gül almaq ağlıma gəlməz.
Gətirdim Yer boyda qar çiçəkləri.
Sırsıra - evlərin boyunbağısı
Durub qar altında...Yar çiçəkləyib.

De, harda qalmısan? Gəlib çıxsana!..
Xaraba ömrümü bir də yıxsana.
Qaraya ağ düşüb, gözüm, baxsana
Ağ saça qar düşüb, qar çiçəkləyib.

Həyat öylə ağır, ölüm vız gəlir,
Yaza qış düşübdü, qışa yaz gəlir.
Böhtanda batmışam, sənə söz gəlir,
Söz də gülümsəmir, zor çiçəkləyir.

Unudarsan... unudarsan...

"Unutmaram" demə, demə...
Eh... nə deyim ki, mən sənə.
keçər üç sənə, beş sənə,
Unudarsan... unudarsan...

Kim kimi unutmadı ki,
kim kimi atmadı ki,
kim kimi satmadı ki?
Unudarsan... unudarsan.

Yadından çıxar adın da,
vağzalda, ya da limanda.
özünü də bir adamda
Unudarsan, unudarsan...


***
Əziz dostlar
Biləsiz ki
mən sizinlə güldüm, getdim
elə sanmayın getmişəm,
mən sizinlə qaldım, getdim.

Rejissor da, rol ayrıdı
mənə ayrı rol ayrıldı
imtina etdim, ayrıldım
gülənlərə gülüb getdim.

Həyat özü zarafatdı,
kim nədisə, ona satdı
hamının başını qatdı
gedib-gəldim, gəlib-getdim.


***
Əlbəttə, gələcəksən
Əlbəttə, güləcəksən
Əlbəttə... (dilim gəlmir deməyə).

Günlərin bir günü
eskalatorda üzümə baxacaqsan
- Bu adam odur, - deyib
Növbəti dayanacaqda unudacaqsan.

Qalacaqsan, əlbəttə
Güləcəksən, əlbəttə
solacaqsan, əlbəttə.

Sənə gələnlər gələcək
Səndə gülənlər güləcək
Səndə solanlar solacaq
Sən...hardasa qalacaqsan, əlbəttə.

Eşq qoxuyur

Nə geyinib süslənmisən
Əynin-başın eşq qoxuyur.
Sevincdən, ya dərddən ağla
Gözün yaşı eşq qoxuyur.

Pisliklər gəlməz eyninə
Nə geysən gəlməz əyninə
Girməzsən yerin qoynuna
yolun daşı eşq qoxuyur.

Baxışınla bir tor toxu
qoy heç yozulmasın yuxum
qalıb azı, gedib çoxu
Ahıl yaşı eşq qoxuyur.

Saçın

Bir üzün Ağ dənizdi, bir üzün Qara dəniz
Üzundə üzər saçın
içində sevda havası
üzündə süzər saçın.

Nə haldayam, nə halda
Yol yoldadı, mən yolda
Bakıda, İstanbulda
Əlimdə azar saçın.

Yenə də qan eylə, gül
dodaq dustağıdı dil
telini yan eyləgil
üzünü cızar saçın.

Yaşa, ölüm, yaşa

Sən çaqqal kimisən, həmişə çoxsan
mən də tək-tənhayam, sırf sevda kimi.
həmişə məğlubsan bu çoxluğunla
həmişə qalibsən səltənətinlə.

Sən kim olursan ol, bir zad deyilsən
bir ocaq isidən bir od deyilsən
şəkil misallısan, həyat deyilsən
oyna, gülüm, oyna.

Gəldi-gedərisən, heç bilmədin ki
fanisən, faniyə heç gülmədin ki
sən heç doğulmadın, heç ölmədin ki
yaşa, ölüm, ölüm, yaşa.

Könlümü

Fani əylənib gedər,
Kimsə unutmaz könlümü.
Buz dağında basdırıb gəl,
Heç yer soyutmaz könlümü.

Yer-göy qat-qat, lay-laydı,
düşüb səndə qalaydım.
Ağı da bir layladı,
o da uyutmaz könlümü.

Hər tərəfdən dışlanıb,
gör bir necə daşlaşıb.
Yurd-yuvası boş qalıb,
qaytar, qayıtmaz könlümü.

Yıxıldım

Özüm özümdən,
sözümün şah budağından yıxıldım.
Mən heç nədən yıxılmazdım
sənin sözündən yıxıldım.
İməkləyə-iməkləyə
itimin əlindən tutdum
və... əlbəttə, qalxdım,
özüm özümü vurdum yerə,
özüm özümdən yıxıldım.


***
Yollar ayağına düşüb gələcək,
İllər yalvaracaq... "nə olar... qayıt".
Sən də o illərə gülümsəyərsən,
Sən də o yollara naz eləyərsən.

Bir qoca dayanar yolun başında,
Bir heca dayanar dilin ucunda.
Məktəbli donunda, sünbül saçında
"Sev"i göyərçindi, "Gi"si çiçəkdi.

Sevda 40 qapıdı, açarı məndə,
bütün həsrətlərin naçarı mənəm.
Burax məni gedim, başına dönüm,
Kişi mərd-igiddi, qadın göyçəkdi.

Dünyayla oyna

Oyna, dünyayla oyna
Uzunu-eni sevəcək.
Sən heç özünə baxma
bu filmin sonu sevəcək.

Boş ver, burax başın getsin,
Arxasınca daşın getsin,
elə et ki, işin getsin,
bax onda hamı sevəcək.

Belə baxma naşı-naşı,
kimdi ki ömür yoldaşı,
axırda hamı yadlaşır,
sonda başdaşı sevəcək.

İşsiz

Bir gün işdən çıxdı
"öz xahişilə",
İtirdi dostlarını
üz tutub gedə-gedə.
Üzünə tutduğu gecələrdə -
Bakının küçələrində
küləklər girdi qoluna.
Umudunun xarabasında
Qulaq asdı
bayquşların səsinə

solan çiçəkləri ağ, bəyaz əllər
atdı zibil yeşiyinə.
Ülgüc-ülgüc duyğuları
içindəcə pas atdı.

Öncə arvadı getdi...
Əlləri və sözləri
uzanmadı gedənlərin dalınca.
Köhnə evin içində
sınıq-salxaq bir divan,
dairəvi miz qaldı,
Fikrini cəmləməyə,
Ötənləri anmağa.

Əzik-üzük bir şəklə
baxırdı hər gün:
Yaz içində dayanmışdı atası
əlində atın cilovu,
O da atın üstündə.

Tural Adışirinin təqdimatında..