Azərbaycan

Kəhər səmadan Tanrı dərib adını,
Ey milyon çırağın körpə işığı.
Küləklərin dizləri öpür torpağı,
Kağız göyləri bulud hərflər yazar.
Hər axşam barmağında ulduz doğar,
Yer üzündə bir şəfəq ləpirisən.

Sən bir ağac doğulmusan
gözlərimin budağında,
boyun göylərin harayı,
əllərin palıd yarpağı.

Həsrətin saçından örpəyin açar,
elin yaddaşından ayrılıq köçər.
Səndən solğun xəzəldir yurdumun üzü,
Azərbaycan!
Bir ana laylasında azadlığın övladısan.

Küçələr oyanar qundaq yuxusundan,
Hər səhər bir vətən yuxusu böyüyər.
Dağların sinəsində duman yanar,
Səhranın xəyalından bir çay axar.

Xarıbülbül nəğmə dərir ürəklərdən,
Hür qələmin mürəkkəbi çiçək açır.
Nar yanaqlı bayrağında
Ay işığı üzün yuyur.
Gözlərinin sübh çağında
Günəş üz qoyur pəncərənə,
Azərbaycan!

Cavid Fərzəli