MANERA.az David Diopun şeirlərini təqdim edir:

Əzab vaxtı

Atamı bir ağdərili öldürdü –
Qürurlu atamı…
Anamı bir ağdərili biabır etdi –
Mənim gözəl anamı…
Qardaşımı bir ağdərili –
Qüdrətli qardaşımı,
Günəşin altında arxası üstdə
Uzanmağı məcbur etdi…
Ağdərili əlini uzatdı mənə –
Qana bulaşmış əlləri ilə
Və təkəbbürlə çığırdı:
“Ey, su ver, yuyunmağa…”.


***
Sən ağlayırsan, kürəyini əyib,
Sən ölürsən, nə üçün öldüyünü bilmədən.
Özünü döyürsən, bütün gecə yatmayıb –
Başqaları istirahət etsin deyə…
Sən gülməyi unutmusan,
Qorxu və ağrı dolu gözlərinlə
Qalx və de qardaşım:
“Yox!”.

Afrika

Afrika, mənim Afrikam,
Qədim savannalarda qürurlu döyüşçülərin
Afrikası…
Afrika, nənəmin uzaq bir çayın sahilində
oxuduğu nəğmə…
Mən səni heç vaxt tanımırdım,
Ancaq damarımda axan qanımla
Çöllərə axıdılan
Qara və əsrarəngiz qanımla,
Bütünlüklə sənə aiddir:
Sonra qul əməyi ilə
Övladlarının quldarlığı ilə
Mənim varlığım…
Afrika, söylə mənə, Afrika,
Bu əyilmiş kürək,
Təhqir və alçaldılmalara məruz qalan
Hər şeyə “hə” deyən –
Bu kürək,
Sənsənmi? Söylə!
Və mənə kobud səslə deyilir:
“Mənim səbirsiz oğlum,
Uzaqda bir gənc ağac görürsən?
Ağ qurudulmuş çiçəklər arasında –
Göz qamaşdırıcı dərəcədə yalnız…
Budur Afrika, budur Afrika –
səbirlə, inadla böyüyür,
və onun meyvələri
azadlığın şirin dadını verir…

Tərcümə etdi: Tural CƏFƏRLİ
/"Ədəbiyyat qəzeti"/