Manera.az Lyubov Arbaçakovanın şeirlərini təqdimedir:Mən dağlarda gəzməyə öyrəşməmişəm***
Dağların zirvəsinə çıxdı:
Və atam oturdu
Taxt – tac lazım deyildi ona…
***
Ana Vətəni Aala doğru
Ayaqyalın qaçmağa başladı.
Ayaqlarında titrəyirdi bütün ruhu…
***
Tayı – bərabəri olmayan Şorlar diyarı,
Cənnətdən bir guşə.
Bu rəngli dağların ruhları
Bəzən
Ziyarət edir məni
Yuxularımda…
***
Qonaq getdiyim evin kəlləsində
Qədim bir küp qoyulmuşdu
O küplər məni sonradan izlədi,
Dalımca evə kimi gəldi…
Indi onu xatirə kimi saxlayıram!
***
Şorlar yurduna
Bahar gələndə
Dağlarda ağaclar çiçəklədi,
ətrafa ağappaq xoş ətir yayıldı!
Və burda atalarım yurd saldılar!
Mən dağlarda gəzməyə öyrəşməmişəm,
Dağ giləmeyvələri də mənlik deyil.
Indi
Mən –
Evin eni ilə uzunundan başqa heç nə görməyən qız
Çiçəklər arasında gəzişirəm…
***
Gözəldir!
Gəl gedək,
Nə olar yorulmuşuq,
Eybi yox, fikir vermə!
Ora mənim xəyallarımın evidir,
Gedək əbədilik orda qalmağa...
***
Böyük şəhərdə
Insanlar axına qoşulub axır.
Onların arasında
Meşədə imiş kimi
Azad bir şəkildə gəzişmək çətindir.
Ona görə də mən Tək Aalımı geri istəyirəm,
Harda olduğunu da bilirəm…
***
Şolban - mənim ulduzumun adı,
Məni Torpaqdan o, yaratdı.
O, eşq ulduzu idi,
Amma mən onu sevə bilmədim…
***
Şaman qəzəbli hərəkətləri ilə
Ruhumu ələ almağa çalışır.
Və evimin qarşı pəncərəsinə
əksi vurur
Umay Ananın kədərli üzünün .
***
Xan havada qartal şəkli çəkib əli ilə
Ovunu axtarmağa başladı sonra…
Mənsə ən təmiz düşüncələrlə
Tamaşa edirdim ona göylərdən
MANERA.AZБесплатные шаблоны для 10.5Forex Портал для чайников
Mətndə səhv var? Onu siçanla seçin və Ctrl+Enter düyməsini basın.