Bizə aid olanlar

O şeyi sevirik ki, əldən vermişik,
barəsində heç nə bilməyəcəyik.
Əvvəllər ucqar sayılan məhəllələri.
Gözəl əsatirlərə döndüyündən
bizi heyrətləndirə bilməyən keçmişləri.
Şopenhauerin oxunub bitməyən altıcildliyini.
“Don Kixot”un yadımızda olan ikinci hissəsini.
Əfqan, türk və ya fars üçün mövcud olmayan Şərqi.
Hətta on beş dəqiqə belə
söhbət edə bilməyəcəyimiz əcdadlarımızı.
Yaddaşın unutqanlıqdan doğan
dəyişkən obrazlarını.
Güclə anladığımız dilləri.
Vərdişlə vird etdiyimiz latın və sakson dilini.
Ölüblər deyə, bizi heç vaxt satmayacaq dostları.
Şekspirin hüdudsuz şöhrətini.
Nə vaxtsa yanımızda, indi isə çox uzaqda olan qadını.
Heç vaxt öyrənə bilmədiyim cəbri və şahmatı.

Öləziyən qürub

Qürub zövqsüzlüyü və kasıblığı ilə,
amma daha çox üfüqin arxasında gizlənərkən
düzəngahı pas rənginə bələyən
təşviş dolu sonuncu bərqi ilə adamı sarsıdır.
Məkanı mütləq qaranlıq qorxusuyla
dolduran bu qarabasma,
bu dözülməz, gərgin və aydın işıq
onun saxtalığını anlayan kimi qəfil bitir,
eynən yatdığımız ağlımıza gələndə
bitən yuxularımız kimi.

Əşyalar

Əsa, dəmir pullar, açar zənciri,
üzüyola kilid, gündəlikdə qeyd –
hərçənd bir az gecdi oxumaq üçün;
kitab arasında quru bənövşə –
ötən əziz günün bir xatirəsi;
evin qərb səmtində divarda güzgü –
güzgüdə qürubun titrəyən əksi,
qapılar, xəritə, şahmat taxtası;
badələr, mismarlar və başqa şeylər –
bu lal gözətçilər, susqun əşyalar
səssiz duracaqlar necə vardılar,
dayanıb yanında yaddaşsızlığın
heç zaman fərqində olmayacaqlar
görəsən, burdayıq, ya köçmüşük biz.

Tərcümələr Səlim Babullaoğlunundur

---

---