İntiqam CAN

***
93-dən 2001-ə
ayaqlarımı qoyub gəldim.
Yaddaşımdan çıxmayan bir gün,
Həkimlərə deyəcək
bir-iki söz,
vəssalam…
Başqa nəyim vardı ki,
gətirəm özümlə?!

Ürəyimin yarasına məlhəm,
Yazmaq istədiyim sətirlər,
Məclislərdə
əlimə ala bilmədiyim qədəhlər…
Ayaqlarımla bir yerdə
itirdiyim ümidlər…
Elə bu qədər.

Geri boylananda küçələri gördüm –
Ayaq izlərimin xatirəsini
yaşadan küçələri.
Yuxarı baxanda
Allahı gördüm…
Bir də Onun yadından çıxdığım gecələri.
Uşaqlıq şəkillərimi gördüm –
ayaqlarım üstə
dura bildiyim günlərin şahidləri…

Hər dəfə Allahla danışmaq istəyəndə
ayaqlarım kəsir qarşımı.
Əlimdə qara yazan qələmim,
Mənə baxıb
çarəsizliklə başını bulayan
həkimin qəmli gözləri,
və bir də…
Məni utuduğu gecələrdə
bir an unutmadğım Allahdan
göydəki ulduzun
işığı boyda balaca bir istək…
Nə olar, icazə ver alnımındakı yazını
öz qələmimlə yazım, Allahım.
Onuz da qara yazır sənin qəlmin tək.

/"Ədəbiyyat qəzeti"/
Təqdim etdi: Əyyub QiyasБесплатные шаблоны для 10.5Forex Портал для чайников