Manera.az Aqşin Yeniseyin şeirlərini təqdim edir.
***

Dirilər ölülərə qulluq etməkdən təngə gəlib
Sevgilər ayrılıqların köləsinə çevirilib
Gözü yol çəkən hər şeyin adı sevgidi
Baş şaman belə söylədi
Və sükut bürüdü bütün məbədi.

İndiki zaman öz yaxasını keçmiş zamanın əlindən almaq istəyir.
Dirilər ölülərə qulluq etməkdən təngə gəlib.
Sevgilər ayrılıqların köləsinə çevirilib.
Bütün ümidlər ölüb, əvəzinə növbəti körpə ürəklər cücərib.
Mən sənə yaxşılıqdan başqa heç bir pislik etməmişdim.
Gözlərini əllərimlə yummuşdum, özümü səndə unutmuşdum
Qulağına uzunömürlü sözlər pıçıldamışdım...

Sənə xəyanət edən dostlara xəyanət etmək lazımdı demişdim.
İnsan bəzən cəzadan ötrü darıxır
Və cinayət törədir
Şübhəli görkəmiylə
Özünü cani kimi göstərir
O, cəza çəkməkdən zövq alır.

Əslində, sonuncu ümid yox, sevgi ölür.
Dağda bitmiş tək ağacdan hər il payız küləyində
Nə qədər yarpaq tökülür.
Sən soyuqsan, sən sazaqsan,
Sən özünü məndən qoparan son yarpaqsan.
Sən də indi hamı kimi çox uzaqsan, çox uzaqsan.
Bəlkə də, heç daha yoxsan, daha yoxsan.

Mən indi qocayam, “heç vaxt və heç kim” hissinə qapılmışam.
Bir vaxt sənin gözlərini yumduğum əllərimlə
İndi öz gözlərimi yummuşam.
Heç özüm də bilmirəm kimi unutmuşam.
İndi ona bədənimin sol küncündə yas tutmuşam.
Heç bilmirəm, kiməm, nəyəm, nədir adım?

Bircə onu bilirəm ki, bu həyatda
Ayrılıqlarla yaşadım,
Mən sevməyi bacarmadım.
***

Sevginin kövrəkliyi qədimliyindəndir.
Hələ eramızdan çox-çox əvvəl
İnsanlar ərlərə və arvadlara bölünüblər
Yəni ibtidai sevgini çoxdan öldürüblər.
İndi dincəlmək üçün ən yaxşı yer
İnsanın yorğun gözləridi.
Sevgi iki nəfər üçün göndərilən bir ayrılıq xəbəridi.
Unutmaq istədiyini mütləq yadında saxlamaq lazımdı.
Getməmişdən əvvəl diş kimi çürümək
və yerində laxlamaq lazımdı.
Bəzən fikri danışmaq yox, lal-dinməz ağlamaq lazımdı.
Mən səni axtardığım yerdə özümü tapdım,
Səni tapdığım yerdə özümü itirdim.
O qədər tək yaşamışam ki,
Çətin bir qadınla ovutmaq olar bu yalqızlığı.
Məni yalqızlığımın acgözlüyünə bağışla.
Tək idim,
özüm öz çiyinlərimə çuval təki yük idim.
Külək əsdiyi, yağış yağdığı, qar əridiyi yerə
aparmaq istəyirdi məni,
Getmədim.
İndi ən böyük arzumla ən böyük ümidimi evləndirirəm.
Utancaq ata kimi divara elə qısılmışam ki,
İnsanlar üzümü daşlardan seçməz.
İnandığım şeyin adı Allahdırsa, bəs inanmadığımın adı nədi?
Kimsə bunu demədi.
Zaman böyüklüyünü gizləmək üçün
Özünü kiçik hissələrə bölüb,
saniyəyə, dəqiqəyə, saata.
İndi ayağına ona görə yıxılmışam ki,
heç vaxt əyilməmişəm həyata.
Səni atsam,
yediyim tikənin sümüyünü əlimə zillənmiş köpəyə
atdığım kimi atacağam başqa kişiyə.
Yaxşı ki, yanımdasan, canımı isidirsən üşüyə-üşüyə...
***

(Salam Sarvanla söhbətlər)
1

Həyat o qədər balacadır ki, böyük adamlar darıxırlar orada.
Eşidirəsən həyat! O qədər balacasan ki, böyük adamlar darıxırlar səndə.
Divin mağarada,
Hökmdarın taxtda,
Güllən lülədə, çağan qundağda darıxır.
ən yüngül xəstəliklərin də bir gün ölüm xəbərdarlığına çevrilir.
Hər gün bir ümidin ölür, yerinə bir əzabın, qorxun dirilir.
Göyərçinlərin dimdikləyir başını bit basmış heykəllərini
Gücün çatanları daşa, çatmayanları torpağa çevirirsən.
Bir ümid tapanda dostlarla bölüşürük aramızda
Ovub hələ quşlarına da atırıq.
Şəkilçi qəbul etməyən “əlvida” sözü kimi tənhayıq...
...darıxırıq... darıxırıq...
2

Sevgi – hər gün vurulmaqdı eyni qadına!

3

Vaxt – heç vaxt insanın yadından çıxmır
Şair o kəsdir ki vaxtı unuda bilir
Səhər ibtidai icma quruluşundadır
Günorta feodalizmdə
Axşamüstü kapitalizmin ağrılarına dözür.
Şair özünün oğludu, atasıdı, qardaşıdı
Şair özünün qəbridir, öz-özünün başdaşıdır!
Unudulmaq! – Budur onun duyğusu.
Yadda qalmaq! – Adilərin arzusu.


4

Biz kənd uşaqlarıydıq
İnəklərə ot tayası yığardıq, acından ölməsinlər
Ağlayanda evin dalında ağlardıq, arvadlar görməsinlər.
Atamızın kəfənini düzəldərdik qəbirdə
Doyunca yemək yeyərdik; ya məsciddə, ya pirdə.
Biz kənd uşaqlarıydıq.
Gözlərimiz anadan, əllərimiz atadan bizə qaldı yadigar
Ona görə beləyik; ağlağan və davakar!

5

Həyat,
Sən bizə xoşbəxtliyimizi başqalarının bədbəxtliyi ilə
ölçməyi öyrətdin.
Quşun ilanına baxıb sevinir
ilanın soxulcanına.
Göy üzü Yer üzünə baxıb sevinir
Gecələr ulduzlar küçə işıqlarını lağa qoyur.
Ev uşaqları küçə uşaqlarını lağa qoyur.
Azadlıqda olanlar gün işığını belə
Payokla verirlər məhkumlara pəncərədən.
Budur sənin balacalığın,
O qədər balacasan ki, ilbizin qabığına sığırsan.

6

Əlimdə bir tikə çörək, güzgüyə baxıram:
nəyin qulu olduğumu görüncə, ağlamaq tutur məni.
Görəsən, indi hayanada sevgilim unudur məni.
Divara vurduğum xəritədə axtarıram xoşbəxtliyi
ən sevdiyim şairləri, rəssamları axtarıram xəritədə.
“Yoxdu”... “Yoxdu” – səslər gəlir,
O qitədən, bu qitədən:
- Öldürmüşük, başına güllə çaxmışıq,
Lap belə dara çəkmişik, artıqmısan onlardan sən!?

7

Tanrım, həyata acıqlan!
Çəkmələrimizi belə tez köhnəldir,
ayaqyalın qoymaq istəyir bizi
saçlarımızı tez ağardır, dişlərimizi
tez tökür.
Gecikmək lazım olanda tələsir,
Tələsmək lazım olanda gecikir.
Bir barmaq silkələ göydən... Tanrım, sənə min şükür!
***

İcazə verin, başımı aşağı sallayım
Unudulum hamınızın yerinə.
İcazə verin, sizi atıb getmiş sevgiliniz olum
Puç olmuş arzularınız, ölmüş ümidləriniz olum
Qazanıb itirdiyiniz pulunuz olum.
İcazə verin, hər şeyiniz, hamınız olum,
Günəşə yaltaqlanan kölgəniz olum.
İcazə verin, mən də bir az siz olum.
Gecələr elə şirin yatırsınız ki, elə bil, ölməkdən ötrü darıxırsınız.
Elə bil, yatmağı ölməkdən ötrü öyrədiblər sizə.
Ayrılıq sevginin ifşasıdır.
Biz bir-birimizdə gizlənmişdik sevəndə.
Ayrıldıq... üzə çıxdıq.
Sevgi bizi geyindirmişdi, ayrılıq bizi soyundurdu.
Necə ki, köhnə külək hər il yeni yarpaqlara tökülməyi öyrədir.
İcazə verin, sizə, yəni bir-birini ayağının altına qoyub ucalanlara qoşulmayım,
Xoşbəxtliyin xəndəyinə yıxılmaq üçün.
İcazə verin, mən günə baxmayan günəbaxan olum.
***

Yenə səhər…
Yenə həmin gün şüası
Evdəki tozu göstərir.
Yenə axşam…
Qaranlıq boş çarpayını
Saat doqquzu göstərir.

Nə mənası,
Ölmüşəmmi, qalmışammı?
Heç yadına düşürəmmi?
Kimə lazım,
Təkəmmi, qocalmışammı?
içib miskinləşirəmmi?

Aman-güman
Məndə cəmi bir şəklin var
Baxıram əynin köhnəlib.
Həyatdı da…
Ömür var, şəkilnən keçir,
İnsan var, şəkildə ölür.

Yenə şəhər…
Yenə həmin insan seli…
Kölgələr əyilir camda.
Bəlkə də, biz
Ayrı-ayrı evdən çıxıb
Yan-yana itkin düşürük,
Hər gün eyni izdihamda.

MANERA.AZБесплатные шаблоны для 10.5Forex Портал для чайников

---

---